Ik heb niet veel met Lee Towers, maar als hij even voor tienen vanaf een hoogwerker "You'll never walk alone" zingt krijg ik kippenvel. Een tekst met zeggingskracht voor velen. De Marathon leeft in Rotterdam. Er zijn vrienden en familie om ons aan te moedigen. Dit voelt goed, we zijn er klaar voor.
Startschot om 10 uur. Een halfuur later gaan wij, recreanten met een topsportmentaliteit, de startlijn over. De laatste etappe van een maandenlange voorbereiding. Vaak vroeg opstaan en in het donker starten om vervolgens vele kilometers maken. Of, zoals Bernard, je strikt houden aan het recept van "sportrusten" en jezelf afbeulen op het strand van Vlieland.
Na enkele kilometers de eerste keer de Erasmusbrug over, met de skyline van de zuidoever in de zon en de duizenden lopers en toeschouwers is dit imponerend. Lopen. Op de helft van de marathon je doel bijstellen. 4 uur en 12 minuten, mijn haalbare doel, zal me niet lukken met deze hartslag... te warm. Terugschakelen. Hartslag naar beneden. Op techniek blijven letten. Blijven eten en drinken. Ik loop nog bij Jouke. Jouke gaat goed. Bernard is ons al vooruit. Erik loopt ook een eigen tempo en blijft iets achter.
27 kilometer: tweede keer Erasmusbrug. Met de opzwepende muziek van Queen aan de voet van de brug en het geweldige publiek weer kippenvel. Rotterdam Rocks. 30 kilometer: Jouke gaat een streepje te hard voor mij en loopt bij me weg. Wat loopt hij toch lekker. Jaloers. Nu je eigen race. Niet gek laten maken. We gaan het beruchte Kralingsebos in. Komt hier de "man met de hamer"? Bij elke drinkpost uitgebreid drinken en weer door. 34 kilometer: er staan enorme beeldschermen en Petra komt kraakhelder in beeld en moedigt me aan. Pfff.... er gaat van alles door me hoofd en voel me week worden. Nu afleiding zoeken en concentreren op techniek. Doorlopen.
Nog even doorzetten: Veel deelnemers zitten aan de kant of wandelen. Door blijven lopen. Rekenen. 6 kilometer voor de finish: ik mag nu 7 minuten over een kilometer doen om op 4 uur en 29 minuten te eindigen, mijn bijgestelde doel. De Coolsingel...... pff eindelijk. Euforisch. Het wordt 4 uur en 27 minuten.
Jouke en Bernard zijn een paar minuten voor mij over de finishlijn gerend. Jouke blijft vervolgens wandelen, bang dat hij "op slot slaat". Bernard is ook helemaal kapot en gaat even liggen om bij zinnen te komen. Erik komt wat later. Met reden: hij moest op de Erasmusbrug nog wat telefoontjes plegen met Jantien en goede vriend Arnaud. En een selfie maken. En Jantien onderweg een kus geven. Maar nooit opgeven! Met een grote smile komt hij de finish over.
Een halfjaar geleden, na de Amsterdam Marathon, had ik het idee om Rotterdam in het teken te stellen van Joran en Stichting Semmy. Tien jaar geleden was Joran ziek en overleed hij. En Stichting Semmy bestaat 10 jaar. Een aanleiding om geld in te zamelen voor het onderzoek naar hersenstamkanker.
Jouke, Erik, Bernard en Jaco hebben de marathon van Rotterdam "gedaan". Quirina loopt voor "Run 4 Joran" de Halve van Nijkerk op 22 april 2017. Vrienden, familie, collega's en soms ook "vage" kennissen hebben ons aangemoedigd in woord en door het doen van een sponsorbijdrage. De teller staat inmiddels op het geweldige bedrag van 8.200 euro (inclusief de actie van Quirina). Dank hiervoor! Dit doet ons erg goed.
Met sportieve groeten,
Jaco
Jouke, Bernard, Erik en Quirina
