Jorans dagboek : augustus 2012

Vliegen als Harry Potter...

"wenshalers" van Stichting Doe een Wens komen binnenkort Jorans wens halen. Joran weet nog van niets, maar we zijn nieuwsgierig en vragen aan Joran of hij een wens heeft.

Joran zegt meteen: "Ik wil vliegen". Dat lijkt ons ook wel leuk: "Ja leuk, vliegen, waar wil je dan heen met het vliegtuig?". Joran: "Nee, ik wil niet zo vliegen, ik wil écht vliegen, net als Harry Potter".

Joran was een enorme Harry Potter-fan. Elke avond voorlezen, zelf lezen, dvd'tje kijken, luisterboeken luisteren. Harry Potter heeft Joran veel plezier en afleiding gegeven.

Joran en zwemmen

Joran was een fanatiek zwemmer. Na het behalen van zijn zwemdiploma's trainde hij al vanaf z'n vijfde mee met Flevo. Als ik dit

stukje schrijf (5 december 2008) staan er nog 7 (!) clubrecords op zijn naam.

Joran heeft op 20 januari 2007 zijn laatste zwemwedstrijd in Wezep gezwommen. De week voorafgaand aan de wedstrijd wilde hij persé trainen: hij kon immers een medaille halen? Met nog maar net de laatste bestraling achter de rug, een afgeplakt glas in het zwembrilletje vanwege dubbelzien en dexamethason in zijn lijf ging hij op pad met zijn zwemvrienden. Willeke van de Pol heeft over de wedstrijd in de Flevokoerier verslag gedaan: "Joran was aan de beurt en hij moest nu 25 meter vrije slag. Het was echt een kippenvelmoment want aan de kant stonden de Flevo-kinderen in koor "Joran, Joran,..." te roepen." Joran heeft 2 gouden medailles gezwommen. Bij het bericht van 20 januari 2007 staan de foto's van die mooie middag.

De laatste schoolweek van groep 5/6

De laatste schoolweek van het jaar. Weer wordt een periode afgesloten. Herinneringen en verdriet.

Om een bijzonder jaar met een bijzondere klas af te sluiten zijn we maandag met groep 5/6 pannenkoeken wezen bakken en eten in De Waegh. Voorafgaand,in de klas, kregen we bloemen en werden we persoonlijk toegesproken door de leerlingen. Tranen in onze ogen...

Joran heeft ons eens toevertrouwd: ik vind Anne Linde een lief meisje. Hij heeft voor haar ook een "medaillon" gekocht. Anne Linde heeft samen met haar moeder iets bijzonders gemaakt en komt dat dinsdagmiddag brengen. Een collage van foto's beplakt op de voor- en achterzijde van een groot bord, een kunstwerk. Weer zijn we ontroerd, zo mooi is dit.

Vandaag, donderdag 17 juni, heeft Petra het bureaulaatje van Joran leeggehaald en met Stefan en Lennart de vissenkom schoongemaakt en "Jorans hoekje" opgeruimd. Een schooljaar vol emoties wordt afgesloten en Jorans klasgenootjes voelen dit haarfijn aan.

10 mei 2008: Jorans verjaardag

Vandaag zou Joran 9 jaar geworden zijn.

Vannacht zijn we thuisgekomen van 14 dagen op Tenerife. Een fijne vakantie (het woord "leuk" kennen we niet meer meer sinds Jorans ziekte). We zijn veel met elkaar opgetrokken, hebben het gevoel dat we weer dichter tot elkaar zijn gekomen. Alleen dan is een vakantie voor ons geslaagd en is het een fijne vakantie geweest.

Bijzondere dingen gedaan: het laatste deel naar de top van de Teide (een berg van 3800 meter) geklommen. Joran had dit prachtig gevonden en onderweg zijn vader hebben uitgelachen omdat hij tijdens de klim steeds even moest uitrusten: "Wat een watje ben je!!" had hij lachend geroepen. Naar de walvissen toegevaren en daarna vanaf de boot in zee plonsen, Joran had het fantastisch gevonden. Waterrugby in het zwembad, Joran deed in Rhodos ook nog mee. Op een terrasje zitten en slap ouwehoeren met z'n broers, het eeuwige geklets, wat missen we hem.

Vandaag Jorans verjaardag. Met z'n vieren naar Jorans graf. Verdriet. Veel kaarten met medeleven. Mensen denken aan Joran en aan ons. Tranen. Denken aan Jorans verjaardag vorig jaar. Foto's van z'n verjaardagsfeestjes terugkijken. Wat een lol heeft Joran toen gehad. Kwaad worden op wat Joran is overkomen. Blij zijn met Stefan en Ramon, die ons reden geven om verder te gaan.

Zojuist hebben we een mooie vuurpijl afgestoken die Jorans begraafplaats even heeft verlicht.

20 april 2008

Morgen is Stefan jarig. Gisteren het grote mensenfeestje gehad, vandaag met z'n vriendjes naar Walibi geweest. Een heerlijke dag waar we met mooi weer genoten hebben van onze kinderen. Toch vreemd... Joran is vorig voorjaar (zie bericht van 26 mei) hier ook geweest met z'n klas en heeft toen ontzettend veel plezier gehad.

Schoonzus Ruth Kuipers had gisteren voor ons een grote verassing, het mooiste cadeau dat ze ons kon geven. Toen we het cadeau uitpakten schoten we vol. Zonder dat we het wisten heeft Ruth sinds afgelopen september gewerkt aan een borstbeeld van Joran. In klei geboetseerd. Treffend Joran. Wat zijn we hier blij mee en wat zijn we blij met de liefde waarmee het is gemaakt.

Sponsorzwemmen 2 februari 2008

Op zaterdagavond 2 februari hebben Stefan en Ramon met andere Flevo-zwemmers gezwommen voor "het goede doel". Met z'n tweeën hebben ze in 25 minuten 129 banen van 25 meter gezwommen. Ze waren zeer gemotiveerd en hebben zich helemaal leeggezwommen.

Met Flevo hebben we een bijzondere en voor ons emotionele avond beleefd.

Met de e-mail actie hebben de jongens € 4.841,-- opgehaald. Voor de Vereniging Ouders, Kinderen en Kanker en de Stichting Racen Tegen Kanker is de uiteindelijke opbrengst € 10.200.

De VOKK en SRTK zijn twee kleine organisaties, gerund door vrijwilligers. Wij weten uit ervaring dat ze bijzonder werk doen voor gezinnen met een ernstig ziek kind en dat de donaties op een meer dan goede plek terechtkomen.

Stefan en Ramon hebben de cheque uitgereikt aan Aart van Meerveld (SRTK) en Coby Slagter (VOKK) (zie foto).

Een herinnering aan Joran...

Oók wij (opa en oma) willen een herinnering aan Joran doorgeven, al valt het niet mee om te kiezen...

Woensdag, 13 december 2006. Op onze vaste oppasdag, de woensdag, komt Joran uit school binnenhollen, half struikelend en met vuurrrode wangen van opwinding. "Oma" zegt-ie, "wil je straks met me mee naar Scapino, want ik heb een schoenendoos nodig om speelgoed in te zamelen voor arme kinderen! En...... ik heb nog geen schoenendoos!!"

"Wat jammer", antwoord ik "Oma heeft nog een heel mooie in de garage staan, maar ja daar heb jij nu dus niks aan. Weet je wát... ga eerst eens even naar buurvrouw Truus, misschien heeft zij er wel één voor je!"

En daar ging Joran, om even later terug te komen met een prachtig exemplaar. Niet van buurvrouw Truus, maar van de buurvrouw van nummer 1. Joran is niet voor één gat te vangen.

Een halfuurtje later. We zitten op de bank en zien twee beentjes de trap afkomen. Daarna een handje met een prachtig wit knuffelbeest. "Joran, geef je zoiets moois wég?" zeg ik, en er gelijk achteraan: " 't is eigenlijk ook héél goed van je om iets weg te geven waar je héél véél van houdt!" Joran antwoordt: "O, maar dát doe ik niet, want waar ik het meest van houd, dát geef ik nooit weg, want dát is..... mamma!!"

Deze herinnering staat in ons hart gegrift en kan ons nog steeds heel erg ontroeren! Onze grote boef...zó lief, zó echt, zó gemeend!

Eén van onze dierbaarste herinneringen.

Opa Bas en oma Reina.

Joran en Feyenoord

Joran was een groot Feyenoordfan. Eerst latent, daarna openlijk. In februari 2007 zei Joran dat hij wel eens naar een stadion wilde. Zo gezegd zo gedaan. We gingen dan ook op 4 maart naar de Arena, een wedstrijd van Ajax tegen Heerenveen. In de koninklijke loge! Met lekkere hapjes, drankjes en suikerpinda's geserveerd tijdens de wedstrijd.

Toen ik Joran vertelde dat we naar Ajax gingen was hij enigszins teleurgesteld: "Ja, ik wilde wel naar een stadion, maar dan natuurlijk wel naar Feyenoord!" Hij heeft genoten in de Arena, maar wel stiekem gejuicht voor Heerenveen, die de wedstrijd met 0-1 won.

Joran sliep alleen nog maar onder zijn Feyenoord dekbed. De uitslagen van de wedstrijden onthield hij (de huisarts vroeg er altijd om) en in september zijn we alsnog naar De Kuip geweest. Op het Ereterras. De suikerpinda's hadden we nu gelukkig zelf meegenomen. Weer een wedstrijd met Heerenveen als tegenstander, Feyenoord won met 2-0.

Toen geluk nog heel gewoon was...